Bu satırları okurken bir taraftan gözlerimden akan minik damlaları zaptetmeye çalışıyordum da o yüzden dilim tutulmuş gibi iki kelam edemedim başlangıçta.
Emojiler sağolsundu ama sayılarını ne kadar bol tutsam da onlar da mutluluğumu ifade etmeye yetmiyordu.
Üniversite yıllarımdan beri görmediğim ama sosyal medya sağolsun birbirimizden haberdar olduğumuz çok sevdiğim bir arkadaşımdan gelmişti mesaj.
Başlangıcı 2-3 ay öncesine dayanıyordu mesajlaşmalarımızın aslında. 2. bebeğine hamileydi. İlkini gebelik zehirlenmesinden ötürü 33.haftada sezaryenle erken doğurmak zorunda kalmıştı.
İlk doğumunun bu travmatik izleri de hala üzerindeydi. Ama bu gebeliğinde hayallerinin peşinden gitmek istiyordu.
İlk bebeği sezaryen doğdu diye "ikincinin de öyle olmak zorunda olmadığını" biliyordu ve içinde kocaman da bir "umut" vardı.
Benden tavsiye istemişti. Okumasını önerebileceğim kitaplar, izlemesini önerebileceğim videoalar vs.
Ne zevkti. Yaşadıklarımı paylaşmaktan çok keyif alıyordum ne de olsa. Hemen ilk aklıma gelenlerle cevap olmaya çalıştım kafasındaki sorulara.
İstanbul'da yaşıyordu. Şanslıydı. Orada önerebileceğim ve inandığım bir doğum ekibi vardı çünkü. Tanımıyordum ama inanıyordum onlara, güveniyordum da sonuna kadar.
Hatta Antalya'da gönlümce bir doktor bulamasaydım eğer İstanbul'a gidip doğumumu onlarla yapmayı bile düşünmüştüm. Bazen size de öyle olmaz mı? Aslında tanımazsınız
ama tanımadan da seversiniz. Kendinizi yakın hissedersiniz. İşte bu da öyle birşeydi.
Neyse, bahsettim onlardan ve muhakkak kontak kurmasını istedim. Bu işe kendini adamış insanlarla yola çıkmak, çok daha güvende hissetmesine ve doğumuna sahip çıkmak adına daha az çaba göstermesine sebep olacaktı çünkü. İşini kolaylaştıracaktı. Onun şu anda ihtiyacı olan da tam da böyle birşeydi.
Naçizane tavsiyelerimi dikkate aldı. Bu ne kadar önemli birşeydi-demek ki çok istiyordu. Doğumuna sahip çıkıyordu. Elinden geleni yapmak için çabalıyordu.
Bence işin çok büyük bir kısmını aslında çözmüştü.
Doğum ekibiyle tanıştı. (Bahsettiğim ekipte doğum psikoloğu, ebeler ve kadın doğum uzmanları var).
Bu vesileyle onlarla geçirdiği bu süreçte ilk doğumunun üzerinde bıraktığı travmatik izleri silmek adına çok büyük bir yol katetti.
Ardından düzenlenen doğuma hazırlık kursuyla eşi ve kendi bu harika süreç hakkında bambaşka bir açıdan bilgilendiler. Doğumun aslında ne kadar büyüleyici bir olay olduğunu öğrendiler.
Aralıklarla beni de bilgilendiriyordu ve herşey çok güzel ilerliyordu. Doğum tercihleri dökümanımı da istedi benden. Neden bu kadar detaylı mı yazıyorum? Çünkü "gerçekten" istemek böyle birşeydir. Eksik hiçbir nokta kalmasın diye çabalarsınız. Elinizden gelen herşeyi yapmaktır tek kaygınız. İşte bunu tam olarak ifade edebilmek için.
Elimde, eteğimde ne varsa ilettim ben de. Ona fayda sağlamasına aracılık etmesi adına tüm güzel hislerimle ve de.
Mutlu oldu. Çok faydalandığını söyledi. Beni de mutlu etti.
Nefesin doğumdaki öneminden bahsettim sonra ve eğer yapabilecek durumdaysa yoganın sürece çok önemli katkıları olacağından da.
En son burada kalmıştık onunla.
Ve bugün de bu güzel mesaj geldi posta kutuma. Beni nasıl duygulandırdı, nasıl daha da çok şevklendirdi.
Henüz yolun sonuna gelmemişti ama bence yolun en dik, en çetrefilli, en yorucu kısmını çoktan aşmıştı. Şimdi düzlükte, ciğerlerine mis gibi, tertemiz
havayı soluyarak ve keyif alarak ilerlemek kalmıştı. Ve bu süreci öyle keyifli, öyle inanarak ve öyle mutlu geçirmişti ki bu mutluluğunu benimle de paylaşmak istemişti.
Paylaşmak...
Gerçekten ne kadar değerli ve paylaştıkça gerçekten nasıl da çoğalıyor güzellikler.
Günüme tebessüm, birkaç damla da gözyaşı katan (ama bunlar da mutluluktan) ve aylar sonra beni yazmak için klavye başına oturtan bu güzel mesajın sahibi canım arkadaşım:
Yolun sonunda çok güzel bir manzara var görebiliyorum. Koşullar her ne olursa olsun hem de. Çünkü sen buna hazırsın. Olabilecek her sonucun sevgiyle karşılanması,kucaklanması gereken bir çaba,emek ve özveri olduğunun da farkındasın. Biliyor musun: Bence sen çoktan başardın ;)
İsmini ve resmini paylaşmak istemedim önünde heyecanlı bir bekleyiş var çünkü. Umarım hayal ettiğin doğumu yaşadıktan sonra en güzel paylaşımı sen kendi duyguların ve hislerinle zaten yapacaksın. Benim payıma da keyifle, mutlulukla ve gururla izlemek düşecek.
Su gibi aksın...Muradın göğsüne usulcacık/kolaycacık konsun...
Sevgiyle...
